1 آن یکی دیوانه میشد غرق شور دفن میکردند مردی را بگور

2 دید کرباسی کفن از دور جای گفت من عریانم از سر تا بپای

3 درکشم از مرده کرباس کفن تا کنم خود را از آنجا پیرهن

4 آن یکی بشنود گفت ای بینوا کی بود این در مسلمانی روا

5 مرد مجنون گفت آخر ای عجب چون کفن بینم شما را روز وشب

6 کز ضلالت میکنید از مرده باز بر من از بهر چه شد این در فراز

7 خاک عالم جمع کن چون خاک بیز بر سر دنیای مردم خوار ریز

8 گر سر اسرار دین داری بگوی ترک این دنیای مرداری بگوی

9 زانکه گر یک لقمه نان بخشد ترا صد بلا مابعد آن بخشد ترا

10 هر زمانی چون زیانی میدهد بو که سودت یک زمانی میدهد