دگر آزار مادر دل گرفتست از فیض کاشانی غزل 129

1 آفتاب وصل جانان بر نمی آید مرا وین شب تاریک هجران سرنمی آید مرا

2 دل همیخواهد که جان در پایش افشانم ولی یکنفس آن بیوفا بر سر نمی اید مرا

1 یک نظر مستانه کردی عاقبت عقل را دیوانه کردی عاقبت

2 با غم خود آشنای کردی مرا از خودم بیگانه کردی عاقبت

1 شوریدگان عشق را ای مطرب آهنگ فناست برگ نوا را ساز کن ساز ره مستان نواست

2 بیخ طرب در چنک ما اندوه و غم دلتنگ ما لذات دنیا ننگ ما ما را ببزم دوست جاست