دگر بر آتش می، توبه سوختن از قدسی مشهدی غزل 247

1 دگر بر آتش می، توبه سوختن دارد ز آب، چهره چو گل برفروختن دارد

2 میان بزم ز حد برد بی‌حجابی را به جان شمع، که پروانه سوختن دارد

3 پی خریدن یک جلوه‌ات، زلیخا را هزار یوسف مصری فروختن دارد

4 مگر ز آهن تیغش تمام شد سوزن؟ که زخم سینه تقاضای دوختن دارد

5 به زاری‌اش مژه بر پای شعله باید سود چو شمع، هرکه تمنای سوختن دارد