ستمدیده از ادیب الممالک فراهانی دیوان اشعار 4

1 ستمدیده برداشت فریاد و آه که ای رفته عدلت ز ماهی بماه

2 ز جفتم که با ناله جفت آمدم شب و روز بی خورد و خفت آمدم

3 مرا جفت بیگانه خویش گشت که در آشنائی بداندیش گشت

4 مرا یار بی مهر ازکید دهر چنان مار بی مهره افکند زهر

5 نشاید بعهد تو ای پادشاه باین فر و نیرو و تاج و کلاه

6 که کدبانوئی کدخدائی کند که خرمهره ای کهربایی کند

7 پریشان کند برگرا زردیش زن آن به که نبود جوانمردیش

8 شها دارم اندر سخن تاب و پیچ بر این خسته این ظلم مپسند هیچ

9 که می بگذرد بر من امروز روز بماند بر او تا ابد آه و سوز