فرصت کشمکش مده این از اقبال لاهوری زبور عجم 51

1 فرصت کشمکش مده این دل بی قرار را یک دو شکن زیاده کن گیسوی تابدار را

2 از تو درون سینه ام برق تجلئی که من با مه و مهر داده ام تلخی انتظار را

3 ذوق حضور در جهان رسم صنم گری نهاد عشق فریب می دهد جان امیدوار را

4 تا بفراغ خاطری نغمهٔ تازه ئی زنم باز به مرغزار ده طایر مرغزار را

5 طبع بلند داده ئی بند ز پای من گشای تا به پلاس تو دهم خلعت شهریار را

6 تیشه اگر بسنگ زد این چه مقام گفتگوست عشق بدوش می کشد این همه کوهسار را