1 لاله افیون در شراب انداختست نرگس و گل را خراب انداختست

2 از ریاحین چرخ در ناف زمین نافهای مشک ناب انداختست

3 نغمهٔ شیرین مرغان سحر شور در مستان خواب انداختست

4 عندلیب از عشق گل در بوستان نالهٔ چنگ و رباب انداختست

5 شرم بادا لاله را! تا از چه روی پیش ترک من نقاب انداختست؟

6 بر سر خوان غمش در هر طرف از دل بریان کباب انداختست

7 ترک من تیری نیندازد خطا خود چه گفتم؟ کی صواب انداختست؟

8 سرو مرد قامت او نیست، لیک خر بسی خر در خلاب انداختست

9 عشقبازان در بهشتند،اوحدی زهد ما را در عذاب انداختست

10 زود پوسد جامهٔ پرهیز ما کین قصب بر ماهتاب انداختست