آن که آتش افکند درخلق از عبدالقادر گیلانی غزل 12

1 آن که آتش افکند درخلق جانان من است وانکه می سوزد از آن رویش همین جان من است

2 تا شدم دیوانه پیشم قصر شه ویرانه است کآسمان فیروزه ای ازطاق ایوان من است

3 عشق ورزیدم نهان ای وای بر من کین زمان نقل هرمجلس حدیث عشق پنهان من است

4 گرفلک خواهد که سازد خانه مردم خراب گو مکش زحمت که کار چشم گریان من است

5 آنچه در دم بگذرد باشد شبی وصل حبیب وآنچه را پایان نباشد روز هجران من است

6 مرد محیی و سیه پوشید بهر ماتمش هرکجا ورقی بود ز اوراق دیوان من است