آنی که فدای تو روان می‌باید از سنایی غزنوی رباعی 177

1 عشق آن معشوق خوش بر عقل و بر ادراک زد عشق بازی را بکرد و خاک بر افلاک زد

2 بر جمال و چهرهٔ او عقلها را پیرهن نعرهٔ عشق از گریبان تا به دامن چاک زد

1 گر تو پنداری ترا لطف خدایی نیست هست بر سر خوبان عالم پادشایی نیست هست

2 ور چنان دانی که جان پاکبازان را ز عشق با جمال خاکپایت آشنایی نیست هست

1 ای پسر عشق را بدایت نیست در ره عاشقی نهایت نیست

2 اگرت عشق هست شاکر باش که به عشق اندرون شکایت نیست