1 کسی که عشق تو ورزید با فراغ نرفت دلش چو لاله پر از خون و جز بداغ نرفت

2 چه نافه ها که در آن زلف عنبر افشان نیست که خاک شد تن و بوی تو از دماغ نرفت

3 به نور روی تو بگذشت دل از آن خم زلف چرا که کس به شب تار بی چراغ نرفت

4 از آن دمی که لبت بوسه داد بر لب جام صفای لذت آن از دل نفاغ نرفت

5 چو شاهدی گل رخسار و خط قد تو دید ز خاک کوی تو دیگر بسوی باغ نرفت