1 آن کس که بار عشق به آهی کشیده است باشد چنانچه کوه به کاهی کشیده است

2 چون صید زخم‌خورده من دل‌شکسته را چشم تو بر زمین به نگاهی کشیده است

3 بهر شکست دل مژه‌ها بسته‌اند صف یا پادشاه غمزه سپاهی کشیده است

4 از آفتاب عارضت آمد بریر زلف دل خویش را به طرفه پناهی کشیده است

5 روی تو را گرفته خط سبز در میان یا هاله گرد عارض ماهی کشیده است

6 قصاب دهر سفله تو را بهر پایمال چون خار جاده بر سر راهی کشیده است