ای که در هجرت شکیبایی از ابوالحسن فراهانی غزل 47

1 سرور ارباب همت خسرو اهل هنر ای به استقلال در ملک کرم مالک رقاب

2 با ضمیرت لاف می دانم نزد در حیرتم کز چه معنی تیغ در گردن فکنداست آفتاب

1 چه سود ای باغبان از رخصت سیر گلستانم که گل ناچیده همچون گل زدستم رفت دامانم

2 نه از بیم رقیبان امروز وصلش دیده می بندم که نتواند زبار سخت دل برخواست مژگانم

1 آن خواجه که کم باد ز عالم نامش تریاکی بس اگر دهم دشنامش

2 چون قبه خشخاش گرش تیغ زنم تریاک برون تراود از اندامش