آن تن که حساب وصل می‌راند نماند از خاقانی رباعی 125

1 مرا دانهٔ دل بر آتش فتاده است از آن نعرهٔ من چنین خوش فتاده است

2 به هفت آسمان هشتمین در فزایم ز دود دلی کاسمان‌وش فتاده است

1 دست قبا در جهان نافه گشای آمده است بر سر هر سنگ باد غالیه‌سای آمده است

2 ابر مشعبد نهاد پیش طلسم بهار هر سحر از هر شجر سحر نمای آمده است

1 لعل او بازار جان خواهد شکست خندهٔ او مهر کان خواهد شکست

2 عابدان را پرده این خواهد درید زاهدان را توبه آن خواهد شکست