ای آنکه به دو لب سبب آب حیاتی از سنایی غزنوی غزل 396

1 ای آنکه به دو لب سبب آب حیاتی جانرا به دو شکر ز غم هجر نباتی

2 آرایش دینی تو و آسایش جانی انس دل و نور بصر و عین حیاتی

3 از خوبی خود غیرت خوبان جهانی وز حسن و ملاحت صنم حور صفاتی

4 از لطف در الفاظ بشر تحفهٔ وحیی وز حسن در انفاس ملک وصف صلاتی

5 اوصاف جمال تو همه کس بنداند زیرا که تو توقیع رفیع‌الدرجاتی

6 لولاک لما کنت امینی به حیاتی والعیش یهنی بک اذانت ثناتی