شب این کوه و از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 218

1 هر که پیمان با هوالموجود بست گردنش از بند هر معبود رست

2 مؤمن از عشق از مؤمنست عشق را ناممکن ما ممکن است

1 ندانم باده ام یا ساغرم من گهر در دامنم یا گوهرم من

2 چنان بینم چو بر دل دیده بندم که جانم دیگر است و دیگرم من

1 آن شعله ام که صبح ازل در کنار عشق پیش از نمود بلبل و پروانه می تپید

2 افزونترم ز مهر و بهر ذره تن زنم گردون شرار خویش ز تاب من آفرید

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران