شب این کوه و دشت سینه تابی از لاهوری ارمغان حجاز 218

1 ای فراهم کرده از شیران خراج گشته ئی روبه مزاج از احتیاج

2 خستگی های تو از ناداری است اصل درد تو همین بیماری است

1 می گشایم عقده از کار حیات سازمت آگاه اسرار حیات

2 چون خیال از خود رمیدن پیشه اش از جهت دامن کشیدن پیشه اش

1 در جهان کیف و کم گردید عقل پی به منزل برد از توحید عقل

2 ورنه این بیچاره را منزل کجاست کشتی ادراک را ساحل کجاست

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران