شب وصل است و طی شد نامه هجر از حافظ شیرازی غزل 251

1 هر چند پیر و خسته دل و ناتوان شدم هر گه که یاد روی تو کردم جوان شدم

2 شکر خدا که هر چه طلب کردم از خدا بر منتهای همت خود کامران شدم

1 ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم جامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم

2 عیب درویش و توانگر به کم و بیش بد است کار بد مصلحت آن است که مطلق نکنیم

1 حاشا که من به موسم گل ترک می کنم من لاف عقل می‌زنم این کار کی کنم

2 مطرب کجاست تا همه محصول زهد و علم در کار چنگ و بربط و آواز نی کنم

1 واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند چون به خلوت می‌روند آن کارِ دیگر می‌کنند

2 مشکلی دارم ز دانشمندِ مجلس بازپرس توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می‌کنند؟

1 جای حضور و گلشن امن است این سرای زین در به شادمانی و عیش وطرب در آی

2 ای کاخ دولتی تو چه کاخی که مدرج است در شاخسار گلشن تو سایه همای

1 هر دوست که دم زد ز وفا دشمن شد هر پاکروی که بود تردامن شد

2 گویند شب آبستن و این است عجب کاو مرد ندید از چه آبستن شد