نام از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 737

1 نام آن کس بر که مرده از جمالش زنده شد گریه‌های جمله عالم در وصالش خنده شد

2 یاد آن کس کن که چون خوبی او رویی نمود حسن‌های جمله عالم حسن او را بنده شد

3 جمله آب زندگانی زیر تختش می‌رود هر کی خورد از آب جویش تا ابد پاینده شد

4 یک شبی خورشید پایه تخت او را بوسه داد لاجرم بر چرخ گردون تا ابد تابنده شد

5 زندگی عاشقانش جمله در افکندگیست خاک طامع بهر این در زیر پا افکنده شد

6 آهوان را بوی مشک از طره‌اش بر ناف زد تا مشام شیر صید مرج‌ها غرنده شد

7 بال و پر وهم عاشق ز آتش دل چون بسوخت همچو خورشید و قمر بی‌بال و پر پرنده شد

8 ای خنک جانی که لطف شمس تبریزی بیافت برگذشت از نه فلک بر لامکان باشنده شد