گلی که خود بدادم پیچ و تابش از باباطاهر دوبیتی 72

1 خور از خورشید رویت شرم دارد مه نو زابرویت آزرم دارد

2 بشهر و کوه و صحرا هر که بینی زبان دل بذکرت گرم دارد

1 پشیمانم پشیمانم پشیمان کاروانی بوینم تا بشیمان

2 کهن دنیا بهیچ کسی نمانده به هرزه کوله باری میکشیمان

1 بغیر ته دگر یاری ندیرم به اغیاری سر و کاری ندیرم

2 بدکان ته آن کاسد متاعم که اصلا روی بازاری ندیرم

1 اگر دستم رسد بر چرخ گردون از او پرسم که این چون است و آن چون

2 یکی را می‌دهی صد ناز و نعمت یکی را نان جو آلوده در خون

1 چه خوش بی‌ مهربانی هر دو سر بی که یکسر مهربانی دردسر بی

2 اگر مجنون دل شوریده‌ای داشت دل لیلی از آن شوریده تر بی