1 رخسار صبح را نگر از برقع زرش کز دست شاه جامهٔ عیدی است در برش

2 گردون به شکل مجمر عیدی به بزم شاه صبح آتش ملمع و شب مشک اذفرش

3 مشرق به عود سوخته دندان سپید کرد چون بوی عطر عید برآمد ز مجمرش

4 گردون فرو گذاشت هزاران حلی که داشت صاعی بساخت کز پی عید است درخورش

5 مرغ سحر شناعت از آن زد چو مصریان کان صاع دید ببار سحر درش

6 آری به صاع عید همی ماند آفتاب از نام شاه و داغ نهاده مشهرش

7 داغی است بر جبین سپهر از سه حرف عید ماه نوابتدای سه حرف است بنگرش

8 فصاد بود صبح که قیفال شب گشاد خورشید طشت خون و مه عید نشترش

9 مه روزه دار بود همانا از آن شده است تن چون خلال مایدهٔ عید لاغرش

10 یا حلقه‌گویی از پی آن شد که روز عید خسرو به نوک نیزه رباید ز خاورش

11 خاقان اکبر آنکه ز دیوان نصرت است بر صد هزار عید برات مقررش