صبحی‌ که‌ گلت به باغ باشد از بیدل دهلوی غزل 1183

1 صبحی‌ که‌ گلت به باغ باشد گل در بغل چراغ باشد

2 تمثال شریک حسن مپسند گو آینه بی‌تو داغ باشد

3 ای سایه نشان خویش‌ گم‌ کن تا خورشیدت سراغ باشد

4 آنسوی عدم دو گام واکش گرآرزوی فراغ باشد

5 مردیم به حسرت دل جمع این غنچه‌گل چه باغ باشد

6 گویند بهشت جای خوبی‌ست آنجا هم اگر دماغ باشد

7 بیدل به امید وصل شادیم گو طوطی بخت زاغ باشد