پرده صبح نگه را بر رخ دلدار از طغرل احراری غزل 165

1 پرده صبح نگه را بر رخ دلدار در توتیا با چشم خود از خاک این دربار بر

2 رنگ زردم از طلا گشتن به وصلش راه برد نقد سودای محبت شد درین بازار زر

3 بس که از سر تا به پای او لطافت می‌چکد وصف او سازی دهانت گردد از گفتار تر

4 از غبار خاک پایش کرده‌ام کحل بصر سرمه کی باشد به چشم انتظارم کارگر؟!

5 ساقیا در بزم ما پیمانه را لبریز کن مجلس طغرل بود بی‌ساغر سرشار شر!