1 ازین ویرانه تر می خواستم ویرانه خود را ازین ویرانه بیرون می برم دیوانه خود را

2 حریفان نشئه مهر و محبت را نمی دانند به دست دشمن خود می دهم پیمانه خود را

3 نه مورش خاید از سختی نه مرغش چیند از تلخی نمی بینم ز جنس هیچ خرمن دانه خود را

4 ز شوق آن که طبل رحلتی ناگاه بنوازند همیشه رخت بر درگاه دارم خانه خود را

5 عزیزان دیده از خاکسترم سازند نورانی تو شمع بزم خلوت می کنی پروانه خود را

6 به آیات زبور و نغمه داوود نفروشم بیان دردناک و نعره مستانه خود را

7 «نظیری » قصه فرهاد و خسرو داستانی شد کنون من هم کتابی می‌کنم افسانه خود را