ماه رخسار تو آیینه از بابافغانی شیرازی غزل 122

1 ماه رخسار تو آیینه ی مقصود منست دانه ی خال برو اختر مسعود منست

2 شب که بی لعل تو می می کشم از ساغر چشم جگر پاره کباب نمک آلود منست

3 بسکه در اتش سودای تو سوزم همه شب روزن خانه ی گردون سیه از دود منست

4 چند بنشینم و اندیشه ی بیهوده کنم مردن از درد غم عشق تو بهبود منست

5 من که سر در سر سودای غمت باخته ام جان اگر در سر کار تو کنم سود منست

6 عاشق و رند و نظر بازم و بدنام ولی دیدن روی نکو شیوه ی محمود منست

7 نظری سوی فغانی فگن از گوشه ی چشم که همین شیوه ز دیدار تو مقصود منست