نقابدار که آیین رهزنی دارد از غالب دهلوی غزل 127

1 نقابدار که آیین رهزنی دارد جمال یوسفی و فر بهمنی دارد

2 وفای غیر گرش دلنشین شده ست چه غم خوشم ز دوست که با دوست دشمنی دارد

3 چه ذوق رهروی آن را که خارخاری نیست مرو به کعبه اگر راه ایمنی دارد

4 به دلفریبی من گرم بحث و سود منست نگاه تو به زبان تو همفنی دارد

5 به باده گر بودم میل شاعرم نه فقیه سخن چه ننگ ز آلوده دامنی دارد

6 خوشم به بزم ز اکرام خویش و زین غافل که می نمانده و ساقی فروتنی دارد

7 نباشدش سخنی کش توان به کاغذ برد برو که خواجه گهرهای معدنی دارد

8 بیاورید، گر اینجا بود زباندانی غریب شهر سخن های گفتنی دارد

9 مبارکست رفیق ار چنین بود غالب «ضیای نیر» ما چشم روشنی دارد