نشان تیر آهم گشته‌ای آسمان از فضولی بغدادی غزل 34

1 نشان تیر آهم گشته‌ای آسمان شب‌ها ترا بر سینه پیکان‌هاست هرسو نیست کوکب‌ها

2 دل بی‌خود درون سینه دارد فکر زلفینت بسان مرده کش مونس قبرند عقرب‌ها

3 خطست آن یا برآمد دود دل از بس که محبوبان زدند آتش به دل‌ها در زنخدان‌ها و غبغب‌ها

4 جفا را از معلم یاد می‌گیرند محبوبان ز مکتب‌هاست فریادم که ویران باد مکتب‌ها

5 ز خاک رهگذر هر ذره را شهسواری دان که بر دل داغ‌ها دارد ز نقش نعل مرکب‌ها

6 فکندی عکس در می گشت رشکم زآنکه می‌ترسم نهی لب بر لب ساغر رسانی بر لبت لب‌ها

7 چه شد یارب که در شب‌های تنهایی نمی‌یابد فضولی کام دل هرچند می‌خواهد به یارب‌ها