1 مرد این ره آن باشد کو به فرق سر خیزد با غمش چو بنشیند از دو کون برخیزد

2 من غلام رندی، کو، چون به باده بنشیند از خود و تو و من او جمله بی‌خبر خیزد

3 مرد راهبر باید پیر راهت، ای برنا ورنه گم شوی با او، گرنه راهبر خیزد

4 نقش طاعت خود را محو کن، که آن ساعت خویش بین طاعت بر پرگناه برخیزد

5 آن چنان که می‌بینی زاهد ریایی را گر کسی به دست افتد هم به گوشه درخیزد

6 با عصای ایمان رو راه وادی ایمن کندر آن چنان وادی نور ازین شجر خیزد

7 هر که او درین منزل، شد به خواب و خور قانع تا که هست و تا باشد خر بمرد و خر خیزد

8 اوحدی، حکایاتش تازه گوی و پرورده کز حدیث پوشیده زود دردسر خیزد