شاها ادبی کن فلک از امیر معزی نیشابوری رباعی 4

1 آمدگه وداع چو تاریک شد هوا آن مه‌ که هست جان و دلم را بدو هوا

2 گرمی‌ گرفته از جگر گرم او زمین سردی‌ گرفته از نفس سرد من هوا

1 ای شده ملک و دین ز کلک تو راست کلک تو کار ملک و دین آراست

2 دل صافیت مَطلع قَدَرست کفِ کافیت مقتضای قضاست

1 صنم من پسری لاله رخ و سیمبرست سخت زیبا صنم و سخت به آیین پسرست

2 من و او هر دو به نام ایزد روزافزونیم هر زمان عشق من و خوبی او بیشترست