لب جانان دوای جان بخشد از خاقانی شروانی غزل 124

1 لب جانان دوای جان بخشد درد از آن لب ستان که آن بخشد

2 عشق میگون لبش به می ماند عقل بستاند ارچه جان بخشد

3 دیت آن را که سر برد به شکر هم ز لعل شکرفشان بخشد

4 عاشق آن نیست کو به بوی وصال هستی خود به دلستان بخشد

5 عاشق آن است کو به ترک مراد هرچه هستی است رایگان بخشد

6 دو جهان را دو شاخ گل داند دسته بندد به دلستان بخشد

7 شه سواری است عشق خاقانی کز سر مقرعه جهان بخشد