ای نور مه از جمال رخسارهٔ تو از نیشابوری رباعی 150

1 باغ شد از ابر پر ز لؤلؤ لالا راغ شد از باد پر ز عنبر سارا

2 شد به هوا درگسسته رشتهٔ گوهر شد به زمین برگشاده اَزهَر دیبا

1 برآمد ساج‌گون ابری ز روی ساج‌گون دریا بخار مرکز خاکی نقاب قبّهٔ خضرا

2 چو پیوندد به هم‌ گویی‌ که در دشت است سیمابی چو از هم بگسلد گویی مگر کشتی است در دریا

1 فرخ ملک مشرق مهمان وزیرست والا عضد دولت نزدیک مجیرست

2 ماه است وزیر و ملک مشرق خورشید خورشید فروزنده بر ماه منیرست