چراغ است مر تیره از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 6

1 چراغ است مر تیره شب را بسیچ به بد تا توانی تو هرگز مپیچ

2 چو سی روز گردش بپیمایدا شود تیره گیتی بدو روشنا

3 پدید آید آنگاه باریک و زرد چو پشت کسی کو غم عشق خْوَرد

4 چو بیننده دیدارش از دور دید هم اندر زمان او شود ناپدید

5 دگر شب نمایش کند بیش‌تر تو را روشنایی دهد بیش‌تر

6 به دو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد که بود از نخست

7 بود هر شبانگاه باریک‌تر به خورشید تابنده نزدیک‌تر

8 بدینسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدین یک نهاد