1 پیشوای علما جامهٔ من نز پی بیشی و پیشی پوشد

2 لیک خواهد که به پوشیدن آن در تنم خلعت بیشی پوشد

3 کان قبا کز حبش آرند رسول بهر تشریف نجاشی پوشد

4 خواجه داند که مرا دل ریش است مرهمی بر سر ریشی پوشد

5 چه عجب آب که گنج هنر است عیب خاک از سر خویشی پوشد