بی‌دماغی با نشاط از بس که از بیدل دهلوی غزل 292

1 بی‌دماغی با نشاط از بس که دارد جنگ‌ها باده گردانده‌ست بر روی حریفان رنگ‌ها

2 غافلند ارباب جاه از پستی اقبال خویش زیر پا بوده‌ست صدرآرایی اورنگ‌ها

3 وادی عشق است اینجا منزل دیگر کجاست جز نفس در آبله دزدیدن فرسنگ‌ها

4 بی‌نیازی از تمیز کفر و دین آزاد بود از کجا جوشید یارب اختراع ننگ‌ها

5 زاهدان‌، از شانه پاس ریش باید داشتن‌! داء ثعلب بی‌پیامی نیست زین سر چنگ‌ها

6 تا نفس باقی‌ست باید با کدورت ساختن در کمین آینه آبی‌ست وقف زنگ‌ها

7 چرب و نرمی هرچه باشد مغتنم باید شمرد آب و روغن چون پر طاووس دارد رنگ‌ها

8 هرچه از تحقیق خوانی بشنو و خاموش باش ساز ما بیرون تار افکنده است آهنگ‌ها

9 آخر این کهسار یک آیینه دل خواهد شدن شیشه افتاده‌ست در فکر شکست سنگ‌ها

10 بیدل اسباب طرب تنبیه آگاهی‌ست‌، لیک انجمن پر غافل است از گوشمال چنگ‌ها