دولت جاوید به طاعت درست از سعدی شیرازی مفرد 5

1 ای که شمشیر جفا بر سر ما آخته‌ای دشمن از دوست ندانسته و نشناخته‌ای

2 من ز فکر تو به خود نیز نمی‌پردازم نازنینا تو دل از من به که پرداخته‌ای

1 کسی راه معروف کرخی بجست که بنهاد معروفی از سر نخست

2 شنیدم که مهمانش آمد یکی ز بیماریش تا به مرگ اندکی

1 من ایستاده‌ام اینک به خدمتت مشغول مرا از آن چه که خدمت قبول یا نه قبول

2 نه دست با تو درآویختن نه پای گریز نه احتمال فراق و نه اختیار وصول

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم