خودی را مردم‌آمیزی از اقبال لاهوری زبور عجم 117

1 خودی را مردم‌آمیزی دلیل نارسایی‌ها تو ای درد آشنا بیگانه شو از آشنایی‌ها

2 به درگاه سلاطین تا کجا این چهره‌سایی‌ها بیاموز از خدای خویش ناز کبریایی‌ها

3 محبت از جوانمردی به جایی می‌رسد روزی که افتد از نگاهش کاروبار دلربایی‌ها

4 چنان پیش حریم او کشیدم نغمهٔ دردی که دادم محرمان را لذت سوز جدایی‌ها

5 از آن بر خویش می‌بالم که چشم مشتری کور است متاع عشق نافرسوده ماند از کم‌روایی‌ها

6 بیا بر لاله پا کوبیم و بی‌باکانه می نوشیم که عاشق را بحل کردند خون پارسایی‌ها

7 برون آ از مسلمانان گریز اندر مسلمانی مسلمانان روا دارند کافر ماجرایی‌ها