بی‌پردگی ‌کسوت هستی ز از بیدل دهلوی غزل 1743

1 بی‌پردگی ‌کسوت هستی ز حیا پرس این جامه حریر است ز عریانی ما پرس

2 آه است سراغ نم اشکی ‌که نداریم چون‌ گم شود آیینهٔ شبنم ز هوا پرس

3 اسرار وفا منحصر کام و زبان نیست چون سبحه ز هر عضو من این نکته جدا پرس

4 از مجمل هر چیز عیان است مفصل کیفیت ابرام هم از دست دعا پرس

5 مستقبل امید دو عالم همه ماضی است این مسئله بر هرکه رسی رو به قفا پرس

6 عالم همه آوارهٔ پرواز خیال است سرمنزل این قافله از بانگ درا پرس

7 جز تجربهٔ سنگ محک عیب و هنر نیست رمز کرم و خسّت مردم ز گدا پرس

8 ای همت دونان سبب حاصل ‌کامت تدبیر گشاد گره از ناخن ما پرس

9 واماندگی از شش جهت آغوش گشوده‌ست راهی‌ که به جایی نرسد از همه جا پرس

10 در گرد تک و پوی سلف ناله جنون داشت دل ‌گفت سراغ همه بی‌صوت و صدا پرس

11 بیدل به هوس طالب عنقا نتوان شد تا گم شدن از خویش ره خانهٔ ما پرس