1 تحیر سوخت پروازم فسردن کرد پامالم به زیر آسمان در بیضه خون شد شوخی بالم

2 نه پروازم پر افشانی‌، نه رفتارم قدم سایی غباری در شکست رنگ دارم‌،‌گردش حالم

3 تمنایی نمی‌دانم‌، تو لایی نمی‌فهمم جبین ناله‌ای بر آستان درد می‌مالم

4 شرار بی‌دماغم رنج فرصت برنمی‌دارد چه امکانست سازد عمر پامال مه و سالم

5 تب شوقت چه آتش پخت در بنیاد شمع من که شد سرمایهٔ هستی سراپا حرف تبخالم

6 ز درد نارساییهای پروازم چه می‌پرسی چو مژگان در ازل این نامه واکردند از بالم

7 نوای درد دل نشنیده‌اند آخر درین محفل شکستی‌ کاش می‌شد ترجمان رنگ احوالم

8 ز وضع خامش من حیرت دیدار می‌جوشد ادب سازم نفس می‌کاهم و آیینه می‌بالم

9 خمار وصل و خرسندی بجوش ای‌ گریه تا گریم اسیر عشق و بی‌دردی ببال ای ناله تا نالم

10 ندانم گل‌فروش باغ نیرنگ کی‌ام بیدل هزار آیینه دارد در پر طاووس تمثالم