خصمی‌که ستم از امیر معزی نیشابوری رباعی 147

1 چه سنت است‌ که در شهر زینت زَمَنَ است رسول شادی و جشن رسول ذوالمِنَن است

2 خجسته موسم عیدست کاندرین موسم بر آسمان سعادت ز انجُم انجمن است

1 ای سروری‌ که قول تو چون وحی منزل است کارت چون معجزات رسولان مُرسَل است

2 عالی دو آیت است علا و بها بهم در شان دین و دولت تو هر دو منزل است

1 منت ایزد را که روشن شد ز نور آفتاب آسمان دولت و ملک شه مالک رقاب

2 از ‌خراسان آفتاب آید همی سوی عراق از عراق آمد کنون سوی خراسان آفتاب