دل بی درد ز افسردن حالش از اسیر شهرستانی غزل 163

1 دل بی درد ز افسردن حالش پیداست صید آزاد ز نقش پر و بالش پیداست

2 خس نقاب آمده این شعله ز خلوتگه راز هر کجا می روم از سینه خیالش پیداست

3 گهر پاک چه غم دارد از آسیب حسود لعل اگر خاک شود آب زلالش پیداست

4 سرمه بینا شده از سایه مژگان سیاه گوشه چشم نگار از خط و خالش پیداست

5 همچو آیینه که در سنگ عیان است اسیر از شب تیره من صبح وصالش پیداست