دل دیده ئی که دارم از اقبال لاهوری زبور عجم 13

1 دل دیده ئی که دارم همه لذت نظاره چه گنه اگر تراشم صنمی ز سنگ خاره

2 تو به جلوه در نقابی که نگاه بر نتابی مه من اگر ننالم تو بگو دگر چه چاره

3 چه شود اگر خرامی به سرای کاروانی که متاع ناروانش دلکی است پاره پاره

4 غزلی زدم که شاید به نوا قرارم آید تب شعله کم نگردد ز گسستن شراره

5 دل زنده ئی که دادی به حجاب در نسازد نگهی بده که بیند شرری بسنگ خاره

6 همه پارهٔ دلم را ز سرور او نصیبی غم خود چسان نهادی به دل هزار پاره

7 نکشد سفینه کس به یمی بلند موجی خطری که عشق بیند بسلامت کناره

8 به شکوه بی نیازی ز خدایگان گذشتم صفت مه تمامی که گذشت بر ستاره