دل به طاق ابروی او می‌ْپرستی از طغرل احراری غزل 145

1 دل به طاق ابروی او می‌ْپرستی می‌کند چون کبوتر در رواق کعبه مستی می‌‌کند

2 از بلندی کی رسم در ذروه آن آستان طالع اقبال سستم سخت پستی می‌کند!

3 سرمه دارد آرزو چشم از غبار مقدمش خاک پایش را جبینم پیشدستی می‌کند

4 هیچ کس در عشق لیلی نیست اینجا استوار کی چو مجنون دیگری دعوای هستی می‌کند؟!

5 عجز باشد در طلب شمع دلیل مدعا صد درست از مومیا یک دل شکستی می‌کند

6 فکر موزونم کنون طغرل در اقلیم سخن حکم دیوان وزارت چون مهستی می‌کند