دل پراکنده شد از یاد دلارامی از خالد نقشبندی غزل 31

1 ای گل رویت بود مژگان به چشمم خارها صد ماه کنعانی برم چون نقش بر دیوارها

2 احوال آزار مرا پرسیده بودی از کرم سهل است با هجر تو بر جان سختی آزارها

1 خالد اندر بهشت خالد باد بالنبی و آله الا مجاد

1 خسروی دارم که کرده درگه مهمیز او لشگر جانها لگد کوب سم شبدیز او

2 چون نهد بر هم لب نازک، توان دیدن چو در عقد دندانها عیان از لعل قند آمیز او

1 ز رشک سرو قدت، سرو پای در خاک است کتان پیرهن گل ز روت صد چاک است

2 کنایت از دهن توست سر جوهر فرد برون ز دایره فهم و حد ادراک است

1 خداوندا به حق اسم اعظم به نور دیده اولاد آدم

2 به سوز سینه صدیق اکبر به سلمان و به قاسم بار دیگر