دل گرچه هلاک جان و تن از ظهیر فاریابی رباعی 44

1 ای خسروی که از رخ دوشیزگان غیب هر لحظه دست فکرت تو در کشد نقاب

2 در عرض گاه زینت بزم تو فی المثل طاووس وقت جلوه نماید کم از غراب

1 چو سنبل تو سر از برگ یاسمین بر زد غمت به ریختن خونم آستین بر زد

2 رخ تو از عرق و نازکی بدان ماند که ابر قطره باران به یاسمین بر زد

1 نهی زلفین عنبر بار بر دوش حدیث ما نیاری هیج در گوش

2 خروش ما زخواری ناشنیده چرا خیره نهی زلفین بر گوش؟