دلی که دید که پیرامن خطر از سعدی شیرازی غزل 134

1 دلی که دید که پیرامن خطر می‌گشت چو شمع زار و چو پروانه در به در می‌گشت

2 هزار گونه غم از چپ و راست دامنگیر هنوز در تک و پوی غمی دگر می‌گشت

3 سرش مدام ز شور شراب عشق خراب چو مست دایم از آن گرد شور و شر می‌گشت

4 چو بی‌دلان همه در کار عشق می‌آویخت چو ابلهان همه از راه عقل بر می‌گشت

5 ز بخت بی ره و آیین و پا و سر می‌زیست ز عشق بی‌دل و آرام و خواب و خور می‌گشت

6 هزار بارش از این پند بیشتر دادم که گرد بیهده کم گرد و بیشتر می‌گشت

7 به هر طریق که باشد نصیحتش مکنید که او به قول نصیحت کنان بتر می‌گشت