دلی که غیب نمای است و جامِ جم دارد
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
1 دلی که غیب نمای است و جامِ جم دارد ز خاتمی که دمی گم شود، چه غم دارد
2 به خَطُّ و خالِ گدایان مده خزینهٔ دل به دستِ شاهوَشی دِه که محترم دارد
3 نه هر درخت تحمل کند جفایِ خزان غلامِ همتِ سروم که این قدم دارد
4 رسید موسمِ آن کز طرب چو نرگسِ مست نهد به پایِ قدح هر که شش درم دارد
5 زر از بهایِ می اکنون چو گل دریغ مدار که عقلِ کل به صدت عیب متهم دارد
6 ز سِرِّ غیب کس آگاه نیست، قصه مخوان کدام مَحرمِ دل ره در این حرم دارد؟
7 دلم که لافِ تَجَرُّد زدی، کنون صد شغل به بویِ زلفِ تو با بادِ صبحدم دارد
8 مرادِ دل ز که پرسم؟ که نیست دلداری که جلوهٔ نظر و شیوهٔ کرم دارد
9 ز جِیبِ خرقهٔ حافظ چه طَرف بِتوان بست که ما صمد طلبیدیم و او صَنم دارد
معنی شعر:
انسان باید با کسی دوستی کند که قدر دوستی را بداند و شایسته دوستی باشد. با هرکسی همدم و همنشین مشو و از دوستی با افراد فرومایه و چاپلوس حذر کن. بدان که واقف اسرار نهانی و دوست بی غل و غش راستین خداوند سبحان است.