دل که در سایه مژگان تو فارغ بال است
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
1 دل که در سایه مژگان تو فارغ بال است گو ببین چشم بداندیش چه از دنبال است
2 داد از یک نگهی داد دل و بستد جان وه چه بد بدرقه چشمت چه خوش استقبال است
3 صد پسر سام بگیتی اگر آرد تنها تربیت آنکه ز سیمرغ بگیرد زال است
4 سعی جز در پی تکمیل معارف غلط است ملت جاهل محکوم به اضمحلال است
5 مستقل نیست دو کس در سر یک رأی ولی سر هر برزن و کو صحبت از استقلال است
6 تا بداخلاقی و اشرافی فرمانفرماست تا ابد حالت ایران بهمین منوال است
7 نفس آخر این ملت محکوم بمرگ در شمار است بدافتاده و بداحوال است
8 عارف این خانه کند تربیت جغد کجا عارف این خانه کند تربیت جغد کجا
ادامه توضیحات شاعر