1 دل نمک سود لعل خندانش جان بر آتش زآب دندانش

2 نوک پیکانت ار خورد طفلی چه تمتع زشیر پستانش

3 هر که دارد چنین گلی رعنا نبود شوق گشت بستانش

4 ساکن کوی آن بهشتی روی نیست حاجت بحور و غلمانش

5 گو به یعقوب تا که جوید باز یوسف اندر چه زنخدانش

6 ما و یک بوسه زآن لب نوشین خضر نازد بآب حیوانش

7 هر که شد مطمئن خلیل آسا نار نمرود دان گلستانش

8 این چه وادی بود که چون مجنون همه لیلی است در بیابانش

9 آفتابش چه گوست در خم زلف تا خورد لطمه ی زچوگانش

10 هر کرا سر بعهد یاری رفت ناگزیر است عهد یارانش

11 هر کرا چشم و دل بابروئیست سینه شد وقف تیربارانش

12 جان آشفته خاک کوی علیست واعظ از این و آن مترسانش