1 دل تا نظر گشود به خویش آفتاب دید آیینهٔ خیال‌که ما را به خواب دید

2 صد پرده پرده‌دارتر از رمز غیب بود آن بی‌نقابی‌ای‌ که تو را بی‌نقاب دید

3 فطرت به هرچه وارسد آیینهٔ خود است گوهر ز موج بحر همان یک سراب دید

4 حرف تعین من وما آنقدرنبود عالم به چشم صفر رقوم حساب دید

5 در درسگاه عشق دلایل جهالت است طبعی بهم رسان‌ که نباید کتاب دید

6 اشک سر مژه به تامل رسیده‌ایم خود را ندید کس‌ که نه پا در رکاب دید

7 فرصت‌کجاست تا سوی هم چشم واکنیم نتوان ز انسفعال به روی حباب دید

8 عبرت نگاه دور خیالیم زیر چرخ باید همین به شیشهٔ ساعت شراب دید

9 از انتقام سوخته جانان حذر کنید آتش قیامت از نم اشک‌ کباب دید

10 بودم ز بسکه منفعل دعوی وفا گفتم به حال من نظری‌ کن در آب دید

11 برق جنون دمی‌ که زد آتش به صفحه‌ام بیدل به یک جهان نقطم انتخاب دید