1 داشتی مخصوص من تا لطف عام خویش را کردی آزاد از غم عالم غلام خویش را

2 در محبت داده ام آیینه دل را جلا پخته ام در آتشی سودای خام خویش را

1 از دل مردم عالم خبری نیست مرا چه کنم غیر وفا نامه بری نیست مرا

2 چشم و دل وقف تماشای دگر ساخته ام گریه شامی و آه سحری نیست مرا

1 عشق ساغر داده شوق تشنه دیدار مرا خواب آسایش نبیند چشم بیدار مرا

2 هر نفس از ساغر اشکم بهاری تر دماغ خوی او برخود شگون دانسته آزار مرا