سر می کند همیشه فدا بهر از فضولی بغدادی غزل 229

1 سر می کند همیشه فدا بهر یار شمع دارد درین روش قدم استوار شمع

2 سودای کاکل صنمی هست در سرش کز دود دل شدست سیه روزگار شمع

3 گر نیست آتشی ز هوای تو در سرش چون من چراست با مژه اشکبار شمع

4 دارد ز شمع روی تو در سینه آتشی بی وجه نیست این که ندارد قرار شمع

5 سرگرم آفتاب و شانست زین سبب دارد همیشه گریه بی اختیار شمع

6 بی آفتاب روی تو روشن نمی شود روزم اگر چو چرخ فروزم هزار شمع

7 بی برق آه نیست فضولی بروز غم او را همین بس است بشبهای تار شمع