1 فیض نومیدی از امید مروت بیش است اجر ناکامی از اندازه حسرت بیش است

2 جرم ناکرده ما را به سلامی بخشند گل این باغ ز دامان شفاعت بیش است

3 شوخی می، سر رسوایی مستان دارد هر که را حوصله بیش است خجالت بیش است

4 هر چه ننوشته ام از کوتهی مضمون پرس شکوه هجر ز طومار شکایت بیش است