خوبی بالتفات وفا از بابافغانی شیرازی غزل 237

1 خوبی بالتفات وفا کم نمی شود بنمای رخ که از تو صفا کم نمی شود

2 صحبت بیاد و بوسه بپیغام تا بکی این غایبانه بازی ما کم نمی شود

3 من بوی جان فرستم و تو نکهت عبیر باری درین میانه صبا کم نمی شود

4 روزی بود که با من مخلص یکی شوی در کار بنده لطف خدا کم نمی شود

5 صد سال اگر وصال بود آرزو بجاست این درد جان ستان بدوا کم نمی شود

6 اکنون که آمدی نظری هم نمی کنی از نرگس تو رنگ حیا کم نمی شود

7 هر چند خیر بیش بود ذکر خیر بیش نعمت زیاده کن که جزا کم نمی شود

8 یا رب چه خیر می کنی ای پادشاه حسن کز پیش درگه تو گدا کم نمی شود

9 خون خوردنست کار فغانی بهجر و وصل آسوده چون شوم که بلا کم نمی شود